سعی می کنم زیاد در موردش حرف نزنم.
همیشه باور داشتم اونی که من رو ول کرد و بی خبر رفت و دو ماه بعد عکس عروسیشو دیدم، پشیمون میشه. نه از اینکه من رو ول کرده، نه از ازدواجش، اتفاقا براش ارزوی خوشبختی هم کردم و بخشیدمش، اما میدونستم که کارما واقعیه. میدونستم از رفتارش با من پشیمون میشه، از اینکه من رو به این باور رسوند که من دختر خوبی نیستم پشیمون میشه.
خیلی سخت بود برام اون دوران. دچار یه پوچی اعتقادی شدم. قبلش شدیدا ادم معتقدی شده بودم. فکر میکنم تو پستام هم مشهود بود. به قول کیمیا مقنعم 20 سانتی متر اومده بود جلو. رابطه هام محدود شده بود، اصولا ادم رو مخ برویی شده بودم و شدیدا به یک سری چیز های خاص اعتقاد داشتم.
من داشتم تغییر می کردم اما اون مسخرم می کرد، اون دست گذاشته بود رو گذشته که تو فلان کار رو کردی، تو اینطوری بودی، تو ادم خوبی نیستی... و من عمیقا باورم شد.
وقتی رفت، من موندم و احساس بد بودن و دلِ شکسته و اعتقاداتی که یکی یکی داشت روی سرم خراب می شد. فکر می کنم شاید همون موقع ها بود که OCD خفیفم گل کرد و هنوز دارمش. استرس میگیرم بعضا بدتر میشه. به هر حال، اون برای من تموم شد اما حرفاش خیلی طول کشید تا از فکرم بره.
کارما واقعیه. وقتی به من مسیج داد پریروز این جمله تو ذهنم اومد. من ادم بدی نیستم، اما شاید ته دلم خنک شد که فهمید کارش چقدر اشتباه بوده. بازی کردن با یک نفر چقدر اشتباهه و بعد دلم سوخت که هنوز داره کارشو ادامه میده.
نمیدونم حرفاش راسته یا نه؟ برام مهم نیست. اینکه میگه میخواد من تو زندگیش باشم به هر عنوانی خیلی ناراحت کنندست. خودم رو میذارم جای زنش، دلم میسوزه براش. میدونم نباید اصلا جوابش رو میدادم، اشتباه کردم! اما باید بخاطر خودم جوابشو میدادم. باید بهش میفهموندم که رکسانا قرار نیست بیاد و اون باید برگرده سر زندگیش. نمیدونم راست میگه یا صرفا میخواد بره دنبال عشق و حال؟ فکر میکنم خیلی پست فطرته که نمیتونه به تعهدی که داده پایبند بمونه.
و رسیدم به یک نتیجه گیری هایی. من از یک دختر عاشق پایبند، یک دختری که داشت بخاطر عشقش چادری میشد، یه دختری که به عشق اعتقاد داشت، دختری که بخاطر کسی که دوست داشت اعتقاداتش رو عوض می کرد...
رسیدم به دختری که نه به عشق اعتقادی داره نه به خیلی از مسایلی که این روزها باید اعتقاد داشت تا بشه دووم اورد، بهشت و جهنم و غیره به عنوان مثال. رسیدم به دختری که هرکاری کرد نه تونست و نه دلش خواست که دوباره کسی رو اونقدر خطرناک دوست داشته باشه. رسیدم به دختری که مطمینم روابط بیشتر از یک سال خستش می کنه. دختری که هدفش از یک پزشک و زن خوب بودن، شد یه پزشک خوب بودن.
نمیدونم اینارو میخونه یا نه؟ میگفت که میخونه اما من باور نکردم. به نظرم ادم هوس بازی میاد، دلم نمیخواد ازدواج کنم. اگر هم کردم نمیخوام با پسرای ایرانی که اکثرا این مدلی هستن ازدواج کنم. من دیگه اون دختری نیستم که بهم یه جمله ی عاشقانه بگن و ذوق کنم و لپام گل بندازه. برای همین انقدر از تنهاییم می نالم. چون دنبال رابطه ای هستم متفاوت با چیزایی که می بینم.
تمام این حرف ها رو زدم، و یک ذره احساس دل تنگی برای اون شخص و اون رابطه نکردم. خوشحالم که تموم شد. من ادم تو قفس برویی نیستم. من دنبال بال میگردم تا پرواز کنم. و همیشه میگفتم another place, another time و الان میخوام صریحا بگم که اشتباه میکردم. هرگز...در هیچ زمان و هیچ مکان.
+اگر میخونی، برگرد سر زندگیت. بهش خیانت نکن، اگر میخوای خیانت کنی من رو قاطی کارای کثیفت نکن. انقدر گردنت حق دارم که به خواستم احترام بذاری.
"یک روزی می آید که چشم ها باز میشود، بار این عذاب را تا کی توان به دوش کشید؟ چطور میتوان کنار آمد با دل شکسته شده؟ با خودش که دلی را شکانده؟ میفهمی منظورم را؟ بخشش وجود دارد، جمع کردن خورده های دل شکسته وجود دارد، زندگی جریان دارد، اما از بین رفتن واقعیت کارها و حرف هایی که انجام شده و زده شده هیچوقت و هرگز وجود ندارد. مراقب باش."
