گوشیت را جواب بده. کارت دارم.
میخواهم حرف بزنیم. میخواهم دوباره از مشکلاتم غر بزنم و راه کارهای خلاف یادم بدهی. میخواهم پشت تلفن سکوت کنیم و صدای تق تق تایپت بیاید. میخواهم دوباره حرف بزنی و من نصف حرف هایت را متوجه نشوم.
میخواهم از روی نوشته هایم بخوانی و مسخره ام کنی که چقدر بی قافیه و بی معنی هستند. میخواهم دوباره بخندی پشت تلفن و بخندم. بپرسم کی شیرازی تا ببینمت و تو بگویی دیروز برگشتم تهران !
میخواهم دوباره یکی در اتاق را بزند و نترسم از اینکه میگویم پشت تلفن با چه کسی صحبت میکنم! میخواهم دوباره از حرف هایت تعجب کنم و به من بگویی منحرف.
میخواهم حرف بزنیم و ساعت ها تمرین کنیم که من به او چه بگویم و حالت های مختلف را بررسی کنیم. میخواهم دوباره حرف بزنیم و هرچه بپرسی عین ادم جوابت را بدهم. میخواهم بگویم بادکنک زرد را هنوز دارم و هنوز بلد نیستم بادکنک باد کنم تا تو بگویی : فوت کن!
میخواهم صدایت را بشنوم...لهجه ات را، طرز صحبتت را. بگویم دلم برایت تنگ شده. بگویم بهترین دوستم بودی. بگویم قرار نبود بروی، قرار نبود اینجارا نخوانی! قرار بود من ساعت 4 صبح با چکمه های گلی وارد خانه ات شوم و بغلم کنی و گریه کنم! قرار بود من هی بپرسم و تو هی بپیچانی. قرار بود من رکسان باشم...
گوشی را جواب بده... میخواهم بگویم این مدل ریش جدیدت اصلا به تو نمی اید...
+شاید هم دوباره لیست نوشتی و حذف کردی و اینبار اسم من را هم خط زدی ...
