من دیگر علاقه ای به بودنت ندارم، علاقه ای ندارم که مثل قبل شویم. دیگر برایم مهم نیست چه میکنی و با که هستی. برایم مهم نیست به که لبخند میزنی و با که میخندی.
تو باز نمیگردی، تویی که من میشناختم، بهترین دوستم، تمام شده. یک ادم جدیدی بجایش امده که نه دوستش دارم و نه علاقه ای به بودنش.
دلتنگیم برای خاطراتم است و برای جای خالی دوست صمیمیم که گمش کردم. من خاطراتمان را عاشقانه خواهم زیست. بودنت را نه.
سیستمش اینه
همیشه چیزایی که میخوای اتفاق نمیفتن، و کسایی که میخوای نمیمون....
رابطه هایی که برای موندنشون تلاش میکنی نمیمونن هچوقت.
دوستی هایی که برات مهمن خراب میشن.
یه وقت یه خودت میای میبینی تمام ادمایی که برات مهم بودن دیگه دور و برت نیستن. فقط تو موندی.
دوستایی که میخواستی بمونن، دوستای صمیمیت، همه رفتن.
کسی که دوسش داشتی.. رفته.
ادمایی که میگفتی همه کار براشون حاضری انجام بدی، حاضر نبودن بخاطرت بمونن.
و سوالی که پیش میاد بعد یه مدت برات اینه که : کسی هم هست که تو ادم مهمه ی دور و‌برش باشی؟
وقتی جوابت نه هست خیلی غم انگیزه.
خیلی.
