مرا چه شد؟

احساس میکنم خودم نیستم. احساس میکنم یک نفر دیگر امده جایم را گرفته. کارها و احساساتم برایم عجیب هستند. 

یک ترس در دلم رخنه کرده، یک هراس. مثل کرمی که شادی درونم را ذره ذره میجود. دلم میخواهد من برگردد. ولی منی نیست انگار. نمی فهمم چرا؟ هیچ دلیل منطقی برایش پیدا نمیکنم. هیچ اتفاق بدی نیفتاده. فقط من رفته است.

دلیلی ندارم که ناراحت باشم. دلیلی برای این اضطراب ها پیدا نمیکنم. غریبه هستم با خودم. با ترس از تنهاییم. دلم هیچکس بجز خانواده ام را نمیخواهد. طولانی ترین تابستان زندگیم را تجربه کردم. هر روز صبح با دلهره ی بی دلیل بیدار میشوم. حتی تا ظهر هم نمیخوابم. نمی توانم.

شب ها احساس بهتری دارم. شب ها را تا نیمه بیدار میمانم. ظرف ها را میشورم. شام درست میکنم. سعی می کنم فکر نکنم. فکر هایم مسموم شده اند. کاش راه حلی بود برای رهایی از این گرداب...