عصر ها بوی توت فرنگی میدهد

این روزهایم خیلی ساده است. فکر خاصی نمیکنم. منتظر فرد خاصی نیستم. دلم اتفاقی نمیخواهد. رویایم را تصور نمیکنم. اصلا رویایی ندارم که تصور کنم.

این روزهایم مزه ی خالی بودن دارد. دلم نمیکشد بروم فالوده ی پشت ارگ بخورم. یا در باغ ارم قدم بزنم. یا پنجره را باز کنم و به صدای بیرون گوش دهم. یا اهنگ های مورد علاقه ام را بگذارم و تا خانه پیاده بروم.

عصر که می شود ولی... بوی توت فرنگی می اید. از ان توت فرنگی های قرمز درشت با برگ های سبز کمرنگ.

و من نفس میکشم لحظه های توت فرنگی وار را.

و بعد، خاطراتت را میچپانم ته دلم تا فردا و بوی توت فرنگیش...