کجایی پس؟

بیا و تنهاییم را شریک باش...

هر شب

دراز میکشم، از پنجره بیرونو نگاه میکنم، گوش میدم به تک تک صداهای دور و برم، و فکر میکنم چرا ... ؟

زجراور چیست

زجر اور اینه که کسی درک نکنه، طرز فکرت رو، حرفات رو، احساساتت رو، عقایدت رو و غیره.

falling apart...

:)

خل ندیدید ؟

دلم ازینجاهایی میخواد که تو فیلما هست، یه جایی که هیچکس نیست، یه دریاچه هم هست، هوا هم خنکه...حشره اینا هم نداره، شبم هست، منم به یه تخته سنگ تکیه دادم با فکرام خلوت کردم...

#میترسم و #نمیتونم به کسی بگم. 

زندگی یه دروغه...

 حذف

بعدا نوشت:

دبگران که کنارت میگذراند، تو هم شروع میکنی به کنار گذاشتن دیگران. انقدر در نبودنشان غرق میشوی که انگار هیچوقت نه کسی بوده ای و نه کسی بوده! تلخ میشوی، لبخندهایت زورکی میشود، مکالمه هایت کمتر از نصف میشود، و فراموش میشود انگار که قبلا، یک نفر دلی دیوانه و سری پر باد داشت و خنده هایش تمام نمیشد.

هنوز بزرگ نشدم...

worst feeling ever

بدترین...تاکید میکنم... «بدترین» حس دنیا اینه که دلت بدجوری بگیره و هیچکس... تاکید میکنم «هیچکس» انقدر باهاش صمیمی نباشی که بتونی حرف بزنی...

اولین بار!

برای اولین بار تو خیابون زدم زیر گریه...

men cry not for themselves, but for their comrades.

when the war of the beasts brings about the world's end

the goddess descends from the sky

wings of light and dark spread afar

she guides us to bliss, her gift everlasting

گاهی تحملت تمام میشود، خسته میشوی از فریاد های درونیت، دیگران در سرت به پا میخیزند و اوار میشوند و به صفر مطلق خواهی رسید. سکون خالص. نه دستت میلرزد و نه قلبت و نه نگاهت. نه میشنوی و نه میبیتی. این هدیه است از طرف او. هدیه را نه میشود پس داد و نه میشود دور ریخت...

infinite in mystery is the gift of the goddess

we seek it thus, and take to the sky

ripples form on the water's surface

the wandering soul knows no rest

جسمت خستست و جنگ میخواهد. روحت اما گوشه ای  ایستاده و خیره شده به بی تفاوتی دریچه ی نگاهت.  لبه ی پرتگاهی ایستاده که نمیداند سقوطش مساوی چیست. تباهی یا اوج؟

there is no hate, only joy for you are beloved by the goddess

hero of the dawn, healer of worlds

dreams of the morrow hath the shattered soul

pride is lost

wings stripped away, the end is nigh

دیگر غم نبودن و کم بودن را نمیخوری. دیگر زجر نمیکشی از هیولایی که هستی و بوده ای. دیگر فرقی ندارد که انگشت ها به سمتت هدف میگیرند و گوش ها مملو از تو میشوند. تو تمام شده ای. خودت را تمام کرده ای. سلول سلولت را خورد کردی و تمام شدی.

my friend, do you fly away now?

to a a world that abhors you and i?

all that awaits you is a somber morrow

no matter where the winds may blow

فکر ماندن را میکنی. بمانی و هی بجنگی و هی بسازی و بجنگی... ولی تا کی دوام باید داشت؟ هرچقدر بجنگی همین است. عوض نخواهند شد. از یکدیگر متنفرند. ازخودشان هم. از تو که دیگر .... همه تو را به یک چشم میبینند. مهم نیست که هستی. همه جا همین است. هر روز بدتر از دیروز!

my friend, your desire is the bringer of life, the gift of the goddess

even if morrow is barren of promises

nothing shall forestall my return

انگیزه ات هرچه بوده دیگر اهمیت ندارد. حتی اگر دست هایت را زنجیر کنند، که خواهند کرد، بال هایت را نمیگیرند. میتوانی پرواز کنی و رها شوی. میشود دوباره شروع کرد. میشود برگشت به نقطه ی سر خط. مهم نیست قول و عهد هایت. همه را میشکنی و این زنجیر هارا باز میکنی...

my friend, the fates are cruel

there are no dreams, no honor remains

the arrow has left the bow of the goddess

my soul, corrupted by vengeance

hath endured torment, to find the end of the journey

in my own salvation

and your eternal slumber

"این" دیگر تمام میشود. ارمان هایش نابود میشوند. روحت انتقام میخواهد و عذاب میکشد. ولی عذاب خوب است. اینبار، عذاب بی تفاوتی می اورد. اینبار همه بخوابند...بی تفاوتی فرمانروایی میکند... اینبار انتقامش را میگیرد...

legend shall speak

of sacrifice at world's end

the wind sails over the water's surface

quietly, but surly

فریاد ها همیشه بلند نیستند. ساکت و ارام پیش میروند. باد بی صدا موج را به خروش وا میداردو موج خروشان صخره میدرد!

even is the morrow is barren of promises

nothing shall forestall my return

to become the dew that quenches the land

to spare the sands, the seas, the skies

i offer thee this silent sacrifice

...حتی اگر... هرچیزی...

باد خواهد وزید... صخره ها نابود خواهند شد... ساحل ارام خواهد گرفت و اینبار صخره های بیشتر...

...!انتقام میگیرد... با قربانی کردن خود در سکوت...

-of course i'll come back to you, even if you don't promise to wait. i'll return knowing you'll be here!

"LOVELESS"

یار من؟خدا! حکم؟ هجر!

امشب 4شنبه سوریست. آتش زده اند همه جارا که: تو نیستی! هر شعله ی رقصنده، پاره ی قلب فروپاشیده ی من است که هزاران تکه اش در باد، میگدازد و فریاد میکند که: هیهات که تونیستی!

شادی میکنند و من نمیفهمم چرا؟ مگر نبودت هم شادی دارد؟ باید فریاد برآورد از جان! باید اسمان را در نرودید وزمین را پاره پاره کرد از نبودنت.

صدایی نمیشنوم، تنها صدای کر کننده ی سکوتیست که بعد تو بر جانم حاکم شده است.

باران هم میبارد. مثل ابرهای دلم. سنگین، بی وقفه، بی صدا...

آه این فریاد های بی تو چقدر دردناکند. بیا با هم فریاد کنیم نبودنت را. از شعله های سرخ وجودم بپریم و فریاد کنیم هی: زردی عشقمان از من بود و سرخیش از تو. گرمیش از من بود و سردیش از تو.

این ضجه ها با هم در آمیخته. بوی دود می آید و خون. بوی نم باران و بوی چوب سوخته...